Regelmatig ben ik te vinden op de tribune van de Amsterdam Arena om te kijken naar mijn favoriete beleving van sport. Zo ook vandaag. Als ik de trappen oploop naar mijn plek, verheug ik me al op de 15 minuten voor de wedstrijd begint. Terwijl het publiek binnen druppelt, staat een jongen van ongeveer 12 jaar uit de jeugdselectie in volle concentratie op een grote rode stip een bal hoog te houden. Hij kan het geroezemoes van het publiek horen, de geur van het vers gemaaide gras ruiken, de kampioensvlaggen boven in het stadion zien hangen en de spelers voelen die met de warming up bezig zijn. Wat zal er door zijn hoofd gaan en hoe opgewonden moet hij zich voelen.
Ik verheug me dan op het magisch moment dat een kwartier voor de wedstrijd gaat gebeuren. De spelers lopen na de warming up het veld af en geven dat jongetje bij de zijlijn high 5’s. In dat moment komen 10 jaar dromen en keihard trainen bij elkaar. Zijn de rollen over 10 jaar omgedraaid? Is hij over tien jaar degene die het veld afloopt en een jongen van 12 een aai over zijn bol geeft?
In dat moment komt alles bij elkaar waar organisaties zoals Ajax voor staan. Het onvoorwaardelijk vasthouden aan de visie dat opleiden van talent zorgt voor continuïteit in presteren. In alle haarvezels van de club draait het om een omgeving creëren waarin talent tot ontwikkeling kan komen.
Ooit heb ik ook in een omgeving mogen rondlopen waarin mensen continu bezig waren met het nadenken over manieren waarop atleten, zoals ik, hun talent voor 10-kamp verder kon ontwikkelen.
Hoe het bij sportclubs gaat, is niet wezenlijk anders dan hoe het bij organisaties gaat of zou moeten gaan als je ambitieus bent. Een bedrijf presteert als de mensen die erin werken groeien. Het is aan de directie om daarvoor de randvoorwaarden aan te bieden.